ലോകത്ത് ഇന്ന് പലതരം ആയുധങ്ങളുണ്ട്. എന്നാൽ അതിൽ ഏറ്റവും ഭീകരത നിറഞ്ഞതും ഭീകരായുധങ്ങളുടെ പ്രതീകവുമാണ് ആണവ മിസൈലുകൾ. അത്ര ശക്തിയുള്ള ഒരു ആയുധം ഒരു രാജ്യം വേറൊരു രാജ്യത്തെ ആക്രമിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചാൽ സംഭവിക്കാനുള്ള നാശനഷ്ടം അതിരുകളില്ലാതെ വ്യാപിക്കുകയും ആധുനിക സിവിലൈസേഷന്റെ തന്നെ നാശത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയുമാണ്. എന്നാൽ, അങ്ങനെയൊരു മിസൈൽ നമ്മളെ ആക്രമിക്കാൻ വരുന്നുവെന്ന് നമുക്ക് നേരത്തെ അറിഞ്ഞാൽ അതിനെ തടുക്കാൻ കഴിയുമോ എന്നതാണ് വലിയ ചോദ്യമാകുന്നത്.
ആണവ മിസൈലുകൾ എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു?
ആണവ മിസൈലുകൾ സാധാരണയായി ദീർഘദൂര ബാലിസ്റ്റിക് മിസൈലുകളാണ് (ICBM). ഇവ ഭൂമിയിലെ ഒരു ഭാഗത്ത് നിന്ന് മറ്റെന്തെങ്കിലും ഭാഗത്തേക്ക് പടർത്താം. ഇവയ്ക്ക് ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തെത്തി ആണവ ബോംബ് പൊട്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന ശേഷിയുണ്ട്. ഈ മിസൈലുകൾ പാതിമാറി ബഹിരാകാശത്തിലേക്കും വീണ്ടും ഭൂമിയിലേക്കും വന്നിറങ്ങുന്നതുമാണ്. അതിനാൽ തന്നെ അതിവേഗവും വളരെ ഉയർന്ന പാതയിലുമാണ് ഇവ സഞ്ചരിക്കുന്നത്.
ഇതിനെ തടുക്കാൻ എന്തൊക്കെയാണ് ചെയ്യുന്നത്?
ഇങ്ങനെ അതിവേഗത്തിൽ വരുന്ന ഒരു മിസൈൽ നേരിടാൻ സാധിക്കണമെങ്കിൽ അതിന് വളരെ മെച്ചപ്പെട്ട പ്രതിരോധ സംവിധാനങ്ങളേ വേണ്ടൂ. ചില രാജ്യങ്ങൾ ഇതിനായി പ്രത്യേക സംവിധാനം വികസിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും ഈ സംവിധാനം “മിസൈൽ പ്രതിരോധ സംവിധാനം” (Missile Defense System) എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.
ഒരു മിസൈൽ ഒരു രാജ്യത്ത് നിന്ന് പുറപ്പെടുമ്പോൾ അതിന്റെ വിക്ഷേപണം റഡാർ സംവിധാനങ്ങൾ വഴി പിടികൂടാനാകും. റഡാറുകൾ അതിന്റെ വേഗത, ദിശ, ഉയരം തുടങ്ങിയ വിവരങ്ങൾ ശേഖരിക്കുന്നു. അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ആ മിസൈൽ എത്തും മുമ്പ് തന്നെ അതിനെ മധ്യപാതിയിൽ തകർക്കാൻ മറ്റൊരു മിസൈൽ അയക്കുകയാണ് പ്രതിരോധ സംവിധാനം ചെയ്യുന്ന പ്രധാന നടപടികൾ.
ആന്റി-ബാലിസ്റ്റിക് മിസൈലുകൾ (ABM)
ആണവ മിസൈലുകളെ തടുക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന പ്രത്യേക മിസൈലുകളാണ് ആന്റി-ബാലിസ്റ്റിക് മിസൈലുകൾ. ഈ ABM-കൾ മുഖ്യമായും റഡാറുകൾ വഴി ലഭിച്ച വിവരങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് ലക്ഷ്യം കൃത്യമായി കണ്ടെത്തുകയും ആ മിസൈലിന്റെ പാത തടസ്സപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ചിലവേറിയതും സാങ്കേതികമായി അതീവ സങ്കീർണ്ണവുമാണ് ഈ സംവിധാനങ്ങൾ.
ആണവ മിസൈലുകളെ തടയുന്നതിനുള്ള വെല്ലുവിളികൾ
ഈ പ്രതിരോധ സംവിധാനം ശതം ശതമായും വിജയകരമാകുമെന്നുറപ്പ് പറയാൻ പറ്റില്ല. കാരണം നിരവധി സാങ്കേതികതകളും തന്ത്രപരവുമായ വെല്ലുവിളികളുമുണ്ട്:
1. അതിവേഗം
ആണവ മിസൈലുകൾ മണിക്കൂറിൽ 24,000 കിലോമീറ്ററോളം വേഗതയിൽ സഞ്ചരിക്കാറുണ്ട്. അതിനാൽ അതിന്റെ സഞ്ചാര പാത കണ്ടുപിടിച്ച് അതിനെ കൃത്യമായി തകർക്കുന്നത് ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്.
2. തെറ്റായ ലക്ഷ്യങ്ങൾ (Decoys)
മറ്റൊരു വെല്ലുവിളിയാണ് ഡെക്കോയുകൾ. യഥാർത്ഥ മിസൈലിനൊപ്പം വ്യാജ ബലൂണുകൾ, മെറ്റൽ തകരുകൾ തുടങ്ങിയവയും അയക്കാനാകും. ഇവയെ കൃത്യമായി തിരിച്ചറിയാതെ യന്ത്രങ്ങൾ തെറ്റായ മിസൈലിനെ ലക്ഷ്യമാക്കുകയോ യഥാർത്ഥമിസ് ചെയ്യുകയോ ചെയ്യാം.
3. ഒന്നിലധികം മിസൈലുകൾ
ഒരേ സമയം പല മിസൈലുകളും പുറപ്പെടുവിച്ചാൽ നിലവിലുള്ള പ്രതിരോധ സംവിധാനങ്ങൾ അതെല്ലാം പിടികൂടാൻ കഴിയുമോ എന്നത് സംശയമാണ്. ഒരു മാത്രമല്ല, ഒരൊറ്റ മിസൈൽ പോലും ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിയാൽ അതിന്റെ ആഘാതം അസാന്ദർഭികമായിരിക്കും.
4. സാങ്കേതിക പരിമിതികൾ
ABM സാങ്കേതികവിദ്യ ഇപ്പോഴും വികസനത്തിനിടയിലാണ്. കൃത്യത, വേഗത, ഐ.ആർ. (Infrared) സെൻസിംഗ്, ട്രാക്കിംഗ്, ഇടിച്ചുതകർക്കുന്ന കണിയം — ഈവയിലൊന്നെങ്കിലും പരാജയപ്പെട്ടാൽ പ്രതിരോധം കുഴപ്പമാകും.
പ്രതിരോധ സംവിധാനങ്ങൾ ഏവർക്കും ലഭ്യമല്ല
ഇത്തരത്തിലുള്ള高度 സാങ്കേതിക പ്രതിരോധ സംവിധാനം വികസിപ്പിക്കാൻ ഭാരം ചെലവാണ് വേണ്ടത്. അതിനാൽ ചില ജനാധിപത്യ, സാമ്പത്തിക ശക്തിയുള്ള രാജ്യങ്ങൾ മാത്രമാണ് ഇത്തരമൊരു സംവിധാനത്തിന് കൈവശം വച്ചിരിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന് അമേരിക്കയുടെ THAAD, Patriot, GMD എന്നിവയും ഇസ്രയേലിന്റെ Iron Dome സംവിധാനവും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാവുന്നതാണ്.
മിസൈൽ പ്രതിരോധത്തിൽ അന്താരാഷ്ട്ര നിലപാട്
റഷ്യ, അമേരിക്ക, ചൈന തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങൾ ഒന്നിൽ കൂടുതൽ തലങ്ങളിൽこう പ്രതിരോധ സംവിധാനം നിലനിർത്തുന്നു. എന്നാൽ, പല രാജ്യങ്ങളും ഇതിനെ യുദ്ധപരമായ മത്സരം കൂടാതെ കാണുന്നു. Arms race (ആയുധമത്സരം) കൂടുതൽ ആയുധങ്ങൾക്കുള്ള കുതിപ്പിന് കാരണമാകുന്നത് ഈ രംഗത്ത് വലിയ ഭീഷണിയാണ്.
താരതമ്യേന ദൗർബല്യവും അപകടവും
ഒരു ആണവ മിസൈൽ കൃത്യമായി ലക്ഷ്യം കാണാതെ പ്രതിരോധിക്കാനായാലും അതിന്റെ മിച്ചങ്ങൾ (fallout) അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ പടർന്നുപോകുകയും മനുഷ്യജീവിതത്തെയും പരിസ്ഥിതിയെയും ദൂരവ്യാപകമായി ബാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ തന്നെ, മിസൈൽ പ്രതിരോധത്തിലൂടെ മാത്രമല്ല, ആണവ യുദ്ധം തടയേണ്ടത് രാഷ്ട്രീയതലത്തിൽ പരിഗണിക്കേണ്ട ഒരു നിർബന്ധമാണെന്നും പറയാം.
ആണവ യുദ്ധം ഒഴിവാക്കേണ്ടത് എങ്ങനെയാണ്?
ഏറ്റവും മികച്ച പ്രതിരോധം യുദ്ധം ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതാണ്. ലോക രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സമാധാനപരമായ ബന്ധങ്ങൾ, ഉടമ്പടികൾ, തീർപ്പ് സംവിധാനങ്ങൾ, NPT (Non-Proliferation Treaty) പോലുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര കരാറുകൾ എന്നിവ മുഖേന യുദ്ധം ഒഴിവാക്കാൻ സാധ്യമാണ്.
ശത്രുതയും, പ്രതീക്ഷയും തമ്മിൽ വളരെ നിഴൽവീതിയിലാണ്. ഒരു ചെറിയ തെറ്റായ തീരുമാനം മുഴുവൻ മനുഷ്യകുലത്തിനും ദോഷം വരുത്തിയേക്കാം. അതിനാൽ, ആണവ മിസൈലുകൾ പോലുള്ള ആയുധങ്ങളുടെ ഉപയോഗം അവസാനവരിയായി കാണേണ്ടതുണ്ട്.
ഉപസംഹാരം
ഒടുവിൽ ചുരുക്കിക്കുറിച്ചാൽ, ആണവ മിസൈലുകൾ തടുക്കാൻ സാങ്കേതിക സംവിധാനങ്ങൾ വികസിച്ചിട്ടുള്ളതിനാൽ പ്രതിരോധിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടെങ്കിലും, അതിന് പരിമിതികളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും നിരവധിയുണ്ട്. ശതം ശതമായി രക്ഷിക്കാമെന്നത് ഉറപ്പല്ല. അതിനാൽ തന്നെ, യുദ്ധം ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ നാം ഓരോരുത്തരും – രാജ്യങ്ങളായാലും വ്യക്തികളായാലും – സമാധാനത്തിനായി പരിശ്രമിക്കേണ്ടതുണ്ട്. യുദ്ധം നാം അവസാനിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിൽ, യുദ്ധം നമ്മളെ അവസാനിപ്പിച്ചേക്കാം.
